Schippersmoeder logboek: zeilen met een baby

Op een boot gaan met zo'n kleine baby is waarschijnlijk altijd een uitdaging, maar na mijn recente ervaring moet ik zeggen dat moeder en schipper tegelijk zijn een nog grotere uitdaging is. En om een bemanning te hebben die nog nooit op een boot is geweest. In totaal waren we met 5 volwassenen en 5 kinderen (10 maanden, 8 jaar, 11 jaar en 17 jaar). We huurden een Bavaria 46 Cruiser.

Voordat we vertrokken, heb ik geprobeerd zoveel mogelijk informatie, aanbevelingen en ervaringen van anderen te lezen en op te zoeken. Gewoon om me zo goed mogelijk voor te bereiden. Ik sprak echter altijd mannen die schipper waren en ervaring hadden met een kleine baby aan boord, maar die hadden altijd een moeder om op terug te vallen. Alleen door het zelf te doen, kon ik zien hoeveel verschil het maakt.

Naarmate de zeilvakantie naderde, wisselde ik af tussen een gevoel van grote verwachting, totale angst en wroeging voor wat ik zojuist had laten gebeuren, en dan weer kalmeren en ernaar uitkijken.

Vanwege de baby gingen we 's nachts en een dag eerder naar Kroatië. We hadden een appartement geboekt voor één nacht in de jachthaven. De reis verliep verrassend rustig, Tadeáš kon de hele nacht doorslapen, zodat we de reis Praag-Pirovac in 10 uur aflegden.

En toen brak de hel los. En daarmee bedoel ik de helse hitte van zo'n 35 graden, het sjouwen van alle spullen van de auto naar het appartement en het managen van een baby. Maar we hebben het gered en de rest van de dag doorgebracht op een strandje in de schaduw van pijnbomen.

Zaterdag en zondag (dus dag 1 en 2 op de boot) waren, vanuit mijn perspectief, het ergst. Op zaterdag moesten we met al onze spullen om 10 uur uit het appartement zijn (de parkeerplaats was ongeveer 15 minuten lopen van de jachthaven) en uiteindelijk kregen we de boot pas om 18 uur. We moesten dus jongleren met het bewaken van onze spullen, de oudere kinderen bezig houden, in de rij staan bij het verhuurkantoor, inchecken, en dat alles met een baby die aan zijn moeder gekluisterd zat, ikzelf, stervend van de hitte en de complete verandering van omgeving...

Toen we eenmaal de boot hadden overgenomen, besloten we naar Zminjak te varen, een eiland op een uur afstand, met een restaurant en een pier, die erg leuk bleek te zijn. Dus de hele ochtend hebben de kinderen vanaf de boot gezwommen, gepeddleboard en we hebben zelfs Tadeáš een duik in de zee gegeven. Helaas was het de hele week behoorlijk koud, dus elke andere "duik" was in een rubberboot aan boord gevuld met warm water.

YACHTING.COM TIP: Wat zijn de basisrichtlijnen om uw vaarvakantie met kleine kinderen veilig en aangenaam te maken? De sleutel is om de juiste veiligheidsuitrusting te kiezen, de route aan te passen en een boot te kiezen met het hele gezin in gedachten. Lees in ons artikel Varen met kinderen: hoe u allen veilig en gelukkig kunt blijven.

Na de lunch gingen we op een drie uur durende cruise naar Tribunj, en het was erg uitdagend. Ik gaf het roer over aan de jongens (11 jaar) die wilden sturen, maar ik moest de hele tijd toezicht houden en mijn zoon huilde omdat hij bij mij wilde zijn, maar ook wilde spelen en op het dek wilde klimmen. We eindigden het geheel door te landen op de stadspier in Tribunj, met een krachtige zijwind en een schroef die weigerde te werken.

Elke schipper kent de situatie wanneer het aanleggen niet helemaal lukt. Het is behoorlijk stressvol. We lagen zijwaarts op de volgende boot, met een baby die hysterisch en heel hard huilde, terwijl we van de steiger werden gesleurd en probeerden de ligplaats te grijpen (ik herinner u eraan dat ik een onervaren bemanning had). Die avond liep ik in Tribunj rond, mezelf vervloekend dat ik ermee door was gegaan en mijn schuldige geweten verwerkend dat ik mijn eigen kind pijn had gedaan.

Gelukkig veranderde de volgende dag alles als bij toverslag en begon alles opeens goed te voelen - zelfs mijn baby begon weer te lachen en te genieten. Ik ontdekte dat Tadeáš overdag veel meer slaap nodig heeft op de boot dan thuis. We hadden een schommel meegenomen en een slaperige baby staat gelijk aan een blije baby. Ik begon ons zeilen zo te plannen dat hij dan meteen sliep. We hadden dan vaak een uur of langer waarin Tadeáš kon schommelen, wij konden drijven en de kinderen aan het touw achter de boot konden worden voortgetrokken.

YACHTING.COM TIP: Kinderen en een zeilboot? Maak u geen zorgen. Hoe eerder uw kinderen gewend zijn aan het verblijf aan boord, hoe meer u de zee op kunt gaan en echt kunt genieten van zeilen met het gezin. Uit eigen ervaring zijn wij ervan overtuigd dat kinderen aan boord van een boot horen. Kinderen houden van spelen in het water, zwemmen en vaak ook van zeilen. Als dit niet het geval is voor uw kleintjes, wanhoop dan niet - geef ze gewoon een beetje hulp. Pas uw route aan de behoeften van uw kind aan en u zult genieten van een onvergetelijke vakantie vol avontuur. Wij hebben onze eigen beproefde tips voor u op een rijtje gezet - Met kinderen aan boord: 4 essentiële tips om vlot te varen.

Ook bleek dat Tadeáš veel meer verpleegd moest worden (waarschijnlijk voor het gevoel van veiligheid), dus besteedde ik veel tijd aan verplegingaan het roer waarbij ik de jonge stuurlui controleerde. Ik plande dat de overtochten maximaal 3 uur zouden duren. Het was een cruise die erg in het teken stond van zwemmen en niet veel zeilen. We hebben het zeil (genua) maar één keer gehesen.

Als de zee kalm was en je achter de boot kon zwemmen, kon je de tocht van 3 uur met de kinderen doen, want we wisselden het af met zwemmen. Op weg van Rogoznica naar Vodice waaide de Jugo echter hard en waren er nogal wat grote golven. Dus zwemmen bij de boot was uitgesloten, plus onze 8-jarige zeiler was bang dat we zouden kapseizen. De reis was dus gewoon te lang voor de kinderen.

Ook op de voorlaatste dag van Prvić naar Zminjak gingen we tegen de Bora in en was de bemanning enigszins verveeld. Zeilen hijsen bij harde wind met een onervaren bemanning was klinkklare onzin.

De laatste nacht besloot ik weer op Zminjak te zijn, omdat ze voor vrijdag een krachtige Bora meldden en ik dicht bij de jachthaven wilde zijn en in de jachthaven wilde afmeren voordat de wind zou aantrekken, wat rond 14.00 uur zou zijn. Deze keer pasten we niet op de steiger, dus lagen we weer op de boei en mijn baby reed met ons mee naar het eiland in de bijboot, waar hij verrassend genoeg helemaal niet bang voor was. Op Zminjak is geen plaats om in een kinderwagen te rijden, dus legde ik hem te slapen in een draagzak. Maar deze week had Tadeáš zijn bedtijd verschoven naar tien uur, dus kroop hij op handen en voeten door het hele restaurant en liet zich aan alle tafels en door de obers bewonderen.

Gelukkig keerden we de boot zonder problemen terug en begonnen we aan onze terugreis naar Praag, die over 3,5 uur verdeeld was over 3 dagen. De eerste nacht brachten we door in Trakošćan, een hotel aan de Sloveense grens, met een zwembad, kasteel en meer direct ernaast. De volgende dag reden we naar Wenen en maandag waren we eindelijk thuis.

Thuis met de baby, die na de Covid-periode prachtig heeft gesocialiseerd, veel beter is gaan slapen en de verandering van omgeving niet zo erg heeft gevonden.

Ik schrijf dit artikel twee dagen nadat we zijn aangekomen en we plannen al een nieuwe zeiltocht volgend jaar.

Na de ervaring van dit jaar ben ik van plan iemand mee te nemen die misschien gratis een deel van de boot krijgt, maar altijd klaar staat voor Tadeáš. Ik zal zeker nog kortere overtochten maken, ten behoeve van de andere kinderen die vooral willen zwemmen. We kijken er nu al naar uit.