Ημερολόγιο μαμά πλοίαρχος: ιστιοπλοΐα με ένα μωρό

Το να πάω σε μια βάρκα με ένα τόσο μικρό μωρό είναι πιθανώς πάντα μια πρόκληση, αλλά μετά την πρόσφατη εμπειρία μου, πρέπει να πω ότι το να είσαι μαμά και καπετάνιος ταυτόχρονα είναι ακόμα πιο δύσκολο. Και να έχεις πλήρωμα που δεν έχει ξαναπάει σε βάρκα. Συνολικά, ήμασταν 5 ενήλικες και 5 παιδιά (10 μηνών, 8 ετών, 11 ετών και 17 ετών). Νοικιάσαμε ένα Bavaria 46 Cruiser.

Πριν φύγουμε, προσπάθησα να διαβάσω και να αναζητήσω όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες, συστάσεις και εμπειρίες άλλων. Απλά για να προετοιμαστώ όσο το δυνατόν καλύτερα. Ωστόσο, πάντα μιλούσα με άντρες που ήταν καπετάνιοι και είχαν εμπειρία με ένα μικρό μωρό στο πλοίο, αλλά πάντα είχαν μια μαμά εκεί για να βασιστούν. Ήταν μόνο η πράξη του να το κάνω μόνος μου που μου έδειξε πραγματικά πόσο μεγάλη διαφορά κάνει.

Καθώς πλησίαζαν οι διακοπές με ιστιοπλοΐα, εναλλάσσομαι ανάμεσα σε ένα αίσθημα μεγάλης προσμονής, απόλυτου φόβου και τύψεων για αυτό για το οποίο μόλις είχα αφήσει τον εαυτό μου να μπει, μετά ηρεμούσα και ανυπομονούσα ξανά.

Λόγω του μωρού, πηγαίναμε στην Κροατία μια νύχτα και μια μέρα νωρίτερα. Είχαμε κλείσει ένα διαμέρισμα για μια νύχτα ακριβώς στη μαρίνα. Το ταξίδι ήταν εκπληκτικά ήσυχο, ο Tadeáš μπορούσε να κοιμηθεί όλη τη νύχτα, έτσι κάναμε το ταξίδι Πράγα-Πίροβατς σε 10 ώρες.

Και τότε έσκασε όλη η κόλαση . Και με αυτό εννοώ την κολασμένη ζέστη των 35 βαθμών, που κουβαλάει όλα τα πράγματα από το αυτοκίνητο στο διαμέρισμα και διαχειρίζεται ένα μωρό. Όμως τα καταφέραμε και περάσαμε την υπόλοιπη μέρα σε μια μικρή παραλία στη σκιά των πεύκων.

Το Σάββατο και η Κυριακή (δηλαδή η ημέρα 1 και 2 στο σκάφος) ήταν, από την άποψή μου, τα απολύτως χειρότερα. Το Σάββατο έπρεπε να βγούμε από το διαμέρισμα με όλα μας τα πράγματα μέχρι τις 10 το πρωί (ο χώρος στάθμευσης ήταν περίπου 15 λεπτά με τα πόδια από τη μαρίνα) και δεν καταλήξαμε να πάρουμε το σκάφος μέχρι τις 6 το απόγευμα. Έπρεπε, λοιπόν, να φυλάμε τα πράγματά μας, να διασκεδάζουμε τα μεγαλύτερα παιδιά, να στεκόμαστε στην ουρά στο γραφείο ναύλωσης, να κάνουμε check in και όλα αυτά με ένα μωρό κολλημένο στη μητέρα του, εμένα, που πεθαίνει από τη ζέστη και την πλήρη αλλαγή του σκηνικού.. .

Μόλις αναλάβαμε το σκάφος, αποφασίσαμε να πλεύσουμε στο Zminjak, ένα νησί μια ώρα μακριά, με εστιατόριο και προβλήτα, που αποδείχτηκε πολύ ωραίο. Έτσι, όλο το πρωί, τα παιδιά κολυμπούσαν από το σκάφος, έκαναν κωπηλασία και κάναμε ακόμη και μια βουτιά στον Tadeáš στη θάλασσα. Δυστυχώς, έκανε αρκετά κρύο όλη την εβδομάδα, οπότε κάθε άλλη «κολύμβηση» ήταν σε μια λέμβο στο σκάφος γεμάτη με ζεστό νερό.

ΣΥΜΒΟΥΛΗ YACHTING.COM: Ποιες είναι οι βασικές οδηγίες που πρέπει να ακολουθήσετε για να κάνετε τις διακοπές σας με μικρά παιδιά ασφαλείς και ευχάριστες; Το κλειδί είναι να επιλέξετε τον σωστό εξοπλισμό ασφαλείας, να προσαρμόσετε τη διαδρομή και να επιλέξετε ένα σκάφος έχοντας κατά νου όλη την οικογένεια. Ρίξτε μια ματιά στο άρθρο μας για να μάθετε πώς — Ιστιοπλοΐα με παιδιά: πώς να κρατάτε όλους σας ασφαλείς και ευτυχισμένους .

Μετά το μεσημεριανό γεύμα, πήγαμε σε μια τρίωρη κρουαζιέρα στο Tribunj , και ήταν πολύ προκλητικό. Παρέδωσα το τιμόνι στα αγόρια (11 ετών) που ήθελαν να οδηγήσουν, αλλά έπρεπε να επιβλέπω όλη την ώρα και ο γιος μου έκλαιγε γιατί ήθελε να είναι μαζί μου, αλλά ήθελε και να παίξει και να ανέβει στο κατάστρωμα. Τελειώσαμε το όλο πράγμα προσγειώνοντας στην προβλήτα της πόλης στο Tribunj, με έναν ισχυρό πλευρικό άνεμο και μια προπέλα που αρνιόταν να λειτουργήσει.

Κάθε πλοίαρχος γνωρίζει την κατάσταση όταν η σύνδεση δεν λειτουργεί αρκετά. Είναι αρκετά αγχωτικό. Ήμασταν λοξά στο διπλανό σκάφος, αντιμετωπίζαμε να συρθούμε μακριά από την προβλήτα και να προσπαθήσουμε να πιάσουμε το αγκυροβόλιο (σας θυμίζω ότι είχα ένα άπειρο πλήρωμα), με ένα μωρό να κλαίει υστερικά και πολύ δυνατά. Εκείνο το βράδυ περπάτησα γύρω από το Tribunj καταριώνοντας τον εαυτό μου που το πέρασα και επεξεργαζόμουν την ένοχη συνείδησή μου επειδή έβλαψα το παιδί μου.

Ευτυχώς, την επόμενη μέρα όλα γύρισαν σαν μαγικά και ξαφνικά τα πράγματα άρχισαν να νιώθουν καλά — ακόμα και το μωρό μου άρχισε να γελάει και να το απολαμβάνει ξανά. Ανακάλυψα ότι ο Tadeáš χρειάζεται πολύ περισσότερο ύπνο τη μέρα στο σκάφος παρά στο σπίτι. Είχαμε φέρει μια κούνια μαζί μας και ένα μωρό που νυστάζει ισούται με ένα χαρούμενο μωρό. Άρχισα να προγραμματίζω το ταξίδι μας έτσι ώστε να κοιμάται εκεί και εκεί. Στη συνέχεια, είχαμε συχνά μια ώρα ή περισσότερο όπου ο Tadeáš θα ταλαντευόταν, θα μπορούσαμε να επιπλεύσουμε και τα παιδιά θα μπορούσαν να τραβηχτούν στο σχοινί πίσω από τη βάρκα.

ΣΥΜΒΟΥΛΗ YACHTING.COM: Παιδιά και ιστιοπλοϊκό; Μην ανησυχείς. Όσο πιο γρήγορα τα παιδιά σας συνηθίσουν να επιβιβάζονται, τόσο περισσότερο θα μπορείτε να βγείτε στη θάλασσα και να απολαύσετε πραγματικά την οικογενειακή ιστιοπλοΐα. Από τη δική μας εμπειρία, είμαστε πεπεισμένοι ότι τα παιδιά ανήκουν σε ένα σκάφος. Τα παιδιά λατρεύουν το παιχνίδι στο νερό, το κολύμπι και, τις περισσότερες φορές, απολαμβάνουν και την ιστιοπλοΐα. Εάν αυτό δεν ισχύει για τα μικρά σας, μην απελπίζεστε - απλώς δώστε τους μια μικρή βοήθεια. Προσαρμόστε το δρομολόγιό σας στις ανάγκες του παιδιού σας και θα απολαύσετε αξέχαστες διακοπές γεμάτες περιπέτειες. Συγκεντρώσαμε μια λίστα με τις δικές μας δοκιμασμένες συμβουλές μόνο για εσάς — Με παιδιά επί του σκάφους: 4 βασικές συμβουλές για ομαλή πλεύση .

Επίσης, αποδείχθηκε ότι ο Tadeáš χρειαζόταν να θηλάσει πολύ περισσότερο (πιθανότατα για ένα αίσθημα ασφάλειας), έτσι ξόδεψα πολύ χρόνο θηλάζοντας στο τιμόνι ελέγχοντας τους νεαρούς τιμονιέρηδες. Σχεδίασα οι διασταυρώσεις να διαρκέσουν το πολύ 3 ώρες. Ήταν μια κρουαζιέρα πολύ για κολύμπι και όχι πολύ ιστιοπλοΐα. Ανυψώσαμε το πανί (Γένοβα) μόνο μία φορά.

Αν οι θάλασσες ήταν ήρεμες και μπορούσες να κολυμπήσεις πίσω από το σκάφος, θα μπορούσες να κάνεις το ταξίδι 3=ωρών με τα παιδιά γιατί το διασκορπίζαμε με κολύμπι. Ωστόσο, στο δρόμο από τη Rogoznica προς το Vodice, το Jugo φυσούσε δυνατά και υπήρχαν αρκετά μεγάλα κύματα. Οπότε το κολύμπι στο σκάφος αποκλείονταν, συν ότι ο 8χρονος ναύτης μας φοβόταν ότι θα ανατραπούμε. Έτσι το ταξίδι ήταν πολύ μεγάλο για τα παιδιά.

Ομοίως, την προτελευταία μέρα από το Prvić στο Zminjak , πήγαμε ενάντια στο Bora και το πλήρωμα βαριόταν ελαφρώς. Η ανύψωση πανιών σε δυνατούς ανέμους με ένα άπειρο πλήρωμα ήταν σκέτη ανοησία.

Το τελευταίο βράδυ, αποφάσισα να είμαι ξανά στο Zminjak , καθώς ανέφεραν ένα ισχυρό Bora για την Παρασκευή και ήθελα να είμαι κοντά στη μαρίνα και να αποβιβαστώ στη μαρίνα πριν φουσκώσει ο αέρας, που υποτίθεται ότι ήταν γύρω στις 2 μ.μ. . Αυτή τη φορά δεν χωρούσαμε στην αποβάθρα, οπότε ήμασταν ξανά στη σημαδούρα και το μωρό μου πήγε μαζί μας στο νησί με τη λέμβο, κάτι που παραδόξως δεν το φοβήθηκε καθόλου. Δεν υπάρχει μέρος για να οδηγήσω σε ένα καρότσι στο Zminjak, οπότε τον έβαλα να κοιμηθεί σε ένα καρότσι. Αλλά αυτή την εβδομάδα ο Tadeáš είχε ωθήσει την ώρα του ύπνου του στις δέκα η ώρα, έτσι σύρθηκε σε όλο το εστιατόριο στα τέσσερα και άφησε τον εαυτό του να τον θαυμάζουν σε όλα τα τραπέζια και από τους σερβιτόρους.

Ευτυχώς, επιστρέψαμε το σκάφος χωρίς κανένα πρόβλημα και ξεκινήσαμε το ταξίδι μας για την επιστροφή στην Πράγα, το οποίο διήρκεσε 3,5 ώρες σε 3 ημέρες. Περάσαμε την πρώτη νύχτα στο Trakošćan, το οποίο είναι ένα ξενοδοχείο στα σύνορα με τη Σλοβενία, με πισίνα, κάστρο και λίμνη ακριβώς δίπλα. Πήγαμε στη Βιέννη την επόμενη μέρα και τελικά ήμασταν σπίτι τη Δευτέρα.

Σπίτι με το μωρό, το οποίο μετά την περίοδο του Covid έχει κοινωνικοποιηθεί όμορφα, άρχισε να κοιμάται πολύ καλύτερα και δεν έχει απασχολήσει τόσο την αλλαγή του περιβάλλοντος.

Γράφω αυτό το άρθρο δύο μέρες αφότου φτάσαμε και ήδη σχεδιάζουμε άλλο ένα ιστιοπλοϊκό ταξίδι του χρόνου.

Μετά τη φετινή εμπειρία, σκοπεύω να φέρω κάποιον μαζί μου που ίσως θα έχει μερίδιο από το σκάφος δωρεάν, αλλά θα είναι πάντα σε ετοιμότητα για τον Tadeáš. Σίγουρα θα κάνω ακόμα πιο σύντομες διαβάσεις, για χάρη των άλλων παιδιών που θέλουν κυρίως να κολυμπήσουν. Το περιμένουμε ήδη.